وقتی نیستی

درِ خانه را که باز میکنم:

به خودم سلام می دهم،خوشامد می گویم.

خودم برای خودم،خودم را لوس می کنم.

وقتی نیستی

در خانه بیشتر حرف میزنم!هنرپیشه ها را تنبیه و گاهی هم تشویقشان می کنم!

وقت استرس دور اتاق راه می روم و بلند بلند ثانیه های آخر فوتبالِ برده را همراه با تماشاگران خوشحال می شمارم.

شبها قبل خواب:

خودم،خودم را بغل میکنم و آنقدر برای خودم حرف میزنم تا دلم آرام گیرد.

صبحها جلوی آینه آهنگ زمزمه میکنم

وقتی نیستی

از بغضم نمی ترسم،از حرفم نمی ترسم،از خستگی ام نمی ترسم،از ترسم نمی ترسم... 

وقتی هستی،من خودم،خودم نیستم

تنهایی من با حضور تو آغاز می گردد.

م.شامگاه